Meksikalı sanatçı Luigi Amara, "Sıradan Fetişler" adlı eserinde nesnelerin büyüsünü yansıtıyor.

Meksikalı yazar Luigi Amara, her gün karşımıza çıkan neredeyse fantastik nesneler üzerine düşüncelerini bir araya getirdiği Sıradan Fetişler adlı makalesinde , oturmak için sandalyenin nasıl yerleştirileceği veya peynirli veya peynirsiz quesadilla siparişi vermenin, karakteri veya ruh halini tanımlayan günlük eylemler olduğunu söylüyor.

" Cismaniyet hakkında çok önemli bir şey var. Yaptığım tüm düşünceler nesneler ve alışkanlıklarımız arasındaki bağlantı hakkında. Nesnelere sanki neredeyse büyülüymüş gibi güçler yüklüyoruz, bu yüzden onları olağanüstü olarak adlandırmak istedim, çünkü salt maddiliği aşan bir şey var," diye vurguluyor Amara bir röportajında.

Felsefi çağrışımlara sahip bu metni yaratmak için Amara, Random House tarafından yayımlanan bu denemedeki öğeleri veya parçaları evrensel kılmaya çalıştı; böylece bunlar ailesinin yaşadığı İspanya veya İtalya'da bulunabilirdi.

Listede molcajete gibi Meksika'ya özgü nesneler de yer alsa da, denemeci bunu "eksantrik" bir seçim haline getirmemeye çalışıyor çünkü "evinizde tuhaf şeyler olabilir."

"Tutku ve hayallerle örtülü" bu bedenler, insanların tutumlarını tamamen değiştirme veya günlerinin nasıl geçeceğini belirleme yeteneğine sahiptir , çünkü sonuçta "alışkanlıklar ve gelenekler" haline gelirler.

"Bir sandalye, mekanla ilişkimizi belirleyen bir davranıştır: Sandalyelerin olmadığı bir yerde günümüzü nasıl geçireceğiz? Bir konferans odasına girdiğimizde ve hiç sandalyenin olmaması bizi rahatsız eder. Orada garip bir şeyler olduğunu düşünürüz (...) Bu, bir bakıma, hatta anında, insan ilişkilerinin geleceğini belirler," diye iddia ediyor yazar.

Karikatürist fiziksel olanın önemini vurgulasa da, gerçekte "var olmayan, bir ütopya" olan kablosuz cihazlar, aletler ve küçük şeylerin giderek insanların rutinlerine sızdığını kabul ediyor .

Örneğin, kitapların yerini elektronik bir tabletin almasının "hiçbir sürtüşme veya etkileşimin olmaması ve tutkunun nihayetinde bedensiz bir rüya, bir yanılsama olarak kalması " anlamına geldiğini açıklıyor.

Gençlerin nesnelere sahip olmadığını ve "minimalizm ve temiz estetik" içinde, bir bakıma "kurgu" olarak gördüğü "çıplaklık" içinde yaşadığını gözlemleyen Amara, maddi şeylerle temasın giderek daha belirgin hale geldiğini savunuyor.

Kitaplarla olan bu ilişki onun ikinci tutkusunun bir parçasıdır, zira deneme yazarı hafta sonları Mexico City'deki bir ikinci el kitapçıda çalışarak , günümüz toplumunu tanımlayan düşünceleri ve eserleri toplayıp organize ediyor, kendisini çevreleyen nesnelerle vakit geçirmek için bolca zaman bulduğu bir alan.

"(Düşünme) Duraklama anından, hazırlıksız olduğunuzda gelir, örneğin bir masayı kullanmaktan değil," diye ekliyor nesneler ve düşünceleriyle ilgili yaratıcı süreci hakkında.

Bir makalede ortaya çıkan arka plan ve fikirlerin "asla sonuca bağlanmadığını" itiraf ediyor, "çünkü okuyucu her zaman yorumluyor ."

Dolayısıyla Luigi Amara için eserleri bir sonuca ulaşma çabası değil , daha ziyade salt bir "düşünme süreci"dir.

Nesne fetişizmi olan kitapçı, uyguladığı edebi türün yükselişiyle ilgili olarak okuyucularına şunu söylüyor: "Her şeyin kısa sürede unutulan hafif bir roman gibi olmasından ve bunun sonucunda kurgunun yaratabileceği sıkıntıdan biraz rahatsız oluyorlar."